حمله و قتل جنگل بانان و محیط بانان در ایران به گفته برخی منابع در بین کشورهای جهان کم سابقه‌است.به گفته محمد درویش، عضو مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع در ۹۰ سال گذشته در آمریکا ۲۵ محیط بان کشته شده‌اند که علت ۹۵ ٪ مرگ آنان حوادث و سوانح بوده‌است اما در۳۰ سال گذشته در ایران ۱۱۲ نفر محیط‌بان و ۱۱ جنگلبان کشته شده‌اند (جمعاً ۱۲۳ نفر).همچنین تعداد زیادی از محیط بانان و جنگل بانان مضروب و مجروح و دچار نقص عضو دائم شده‌اند. مواردی از تهدید اعضای خانواده محیط بانان نیز گزارش شده‌است.نکته مشترک تمامی حوادث فوق،در یک جمله خلاصه می شود و آن پیام مسئولان،مبنی بر ضرورت پیگیری جدی حادثه،دستگیری متخلفان و پایمال نشدن خون محیط بانان است،موضوعی که محیط بانان چندان به حصول و تحقق آن،خوشبین نیستند،منطق نیز حکم می کند امید چندانی به این موارد نبندند که اگر غیر از این بود در طول سه روز،سه محیط بان این مرز و بوم اینچنین پرپر امیال غیر انسانی عده ای کور دل نمی شد.

کار بجایی رسیده که هنوز کفن دو تن از هموطنانمان خشک نشده که خبر پرپر شدن سومین محیط بانمان را هم شنیدیم.تعارض زیباتر حقوق های چند صد میلیونی آقایانی است که معلوم نیست مطابق کدامین استاندارد و یا ملاک تعیین شده ای به چنین حقوقی دست پیدا کرده اند درحالیکه برخی افراد مانند این محیط بانان با حقوقی بخور و نمیر و با حداقل امکانات  باید جان خود را هم فدا کنند .تا کی این داستان ادامه دارد خدا می داند.

این کاریکاتور هم کار یکی از دوستان گرامی ماست در ارتباط با موضوعات فوق: